[Flaptekst]: Wanneer het coronavirus uitbreekt, zijn Theo en Trudy allang gewend dat ze hun dochter en kleinkind niet vaak zien. Die zijn namelijk geëmigreerd naar Nieuw-Zeeland. Enigszins stuntelend houden ze contact door middel van beeldbellen. Ondertussen wordt het leven in het seniorencomplex door de virusuitbraak steeds beperkter. Boodschappen doen is een heel avontuur en online bestellen blijkt ook geen succes. Maar wanneer er een paar kennissen sterven en de situatie in Nederland steeds nijpender wordt, begint ze de ernst toch wel in te zien. Ondertussen verdwijnen er steeds spullen uit het complex. Hebben ze te maken met een kleptomaan? En is corona eigenlijk wel het enige gevaar waar ze voor moeten vrezen? Astrid Witte (1981) woont op Texel en debuteerde in 2016 met haar jeugdroman Spiegelmeisje. Intussen heeft ze vier jeugdboeken en twee liefdesromans op haar naam staan. Naast het schrijven van fictie, werkt ze als freelance tekstschrijver en journalist.
nl
en
