[Flaptekst]: Deel 9 in de serie Belgica, een reeks kortere verhalen en teksten uit de Vlaamse en Franstalige Belgische literatuur. VLEESETENDE VERHALEN door BERNARD QUIRINY Een botanicus raakt hopeloos verslingerd aan zijn vleesetende plant, wat zijn ondergang betekent. Een bankier doktert een ingenieus systeem uit om zijn vrouw en drie maîtresses om beurten te ontmoeten. En welke vreemde taal spreken ze eigenlijk in Imbrogliopolis? In de geraffineerde verhalen van BBERNARD QUIRINY sluipt voortdurend de verontrusting binnen en ligt de fantastiek op de loer. Toch zijn deze Vleesetende verhalen in de eerste plaats een ingenieus spel met de taal, de werkelijkheid en de literatuur. Quiriny stuurt de lezer door een licht surrealistisch labyrint waarin hij met duivels plezier zal verdwalen. De wereld van Jorge Luis Borges is nooit ver weg, net als die van Edgar Allan Poe, Julio Cortázar en Franz Kafka. Parodie, paradox en ironie kruiden het virtuoze universum van Quiriny. BENARD QUIRINY [1978] behoort tot de grootste talenten van de jonge generatie Franstalige Belgische auteurs. Hij woont in Frankrijk waar hij als jurist werkt, maar hij gaat prat op zijn Belgische nationaliteit. Quiriny debuteerde met de verhalenbundel' LAngoisse de la première phrase' [2005] en gooide in 2008 hoge ogen met'Contes carnivores', waaruit dit Belgica-deel een selectie bevat. Het boek ontving diverse belangrijke literaire prijzen. Zijn roman'Les assoiffées' [2010], waarin België na een revolutie onder een feministische dictatuur belandt, veroorzaakte veel deining. Quiriny schrijft ook voor het tijdschrift Chronic art en Magazine Littéraire. De serie Belgica staat onder redactie van Dirk Leyman[ReviewQuote]: ...De jonge Belgische, Franstalige auteur BERNARD QUIRINY wordt in de Waalse media een van de grootsten van de huidige generatie jonge schrijvers genoemd. Hij woont en werkt in Bourgondië, maar zou toch trots zijn op zijn Belgische nationaliteit. In 2005 debuteerde hij, maar het was wachten tot 2008 vooraleer hij echt in de schijnwerpers werd geplaatst. Voor zijn'Contes carnivores' kreeg de Waal verschillende prijzen, waaronder de Prix Rossel. Uit dat boek werd geput tijdens het samenstellen van de'Vleesetende verhalen'. [...] Met Edgar Allen Poe als een van zijn grootste voorbeelden zit de auteur niet verlegen om een schokkend beeld af en toe. Daarnaast noemt de schrijver ook Jorge Luis Borges als een van zijn grote voorbeelden, een verwijzing die Quiriny allicht voornamelijk in stilistische zin heeft bedoeld. Schandalig genoeg is deze negende Belgica het eerste wat van Bernard Quiriny verschijnt in het Nederlands. De kwaliteit ervan doet hopen dat er in de toekomst meer zal volgen. Quiriny verleidt de lezer met zijn quasi ontwrichtende taal. Hij palmt de lezer in met chaos, want zijn gedachtenkronkels dwarrelen wild in het rond. Zijn surrealistische fantasie lijkt in functie te staan van een ruw, maar poëtisch spel met taal. Woorden worden binnenstebuiten gekeerd, wat het vanzelfsprekend niet gemakkelijk heeft gemaakt voor de vertaalster. Dat de'Vleesetende verhalen' een klein meesterwerk mogen genoemd worden, is dus voor een heel groot stuk te danken aan Hilde Keteleer, die eveneens een uitstekend nawoord toevoegde. [...] De lezer krijgt vier korte verhalen voorgeschoteld, waarin Quiriny als het ware het menselijke inbeeldingsvermogen op de proef stelt. In het eerste verhaal doet een man een ampule bloed in een sinaasappelsap, bij wijze van linguïstisch experiment. Het tweede verhaal toont een protagonist die de taal van de Yapoes bestudeert. Door het kiezen van rare voornamen en te spreken zonder intonatie ontstaan hierin tal van verwarringen. Het derde verhaal,'Liefdesverstrengelingen', beschrijft hoe een bankier er in slaagt om wekelijks zijn vrouw en drie maîtresses om beurten te zien, zonder dat ze erg hebben in elkaars liefkozingen jegens dezelfde man; een figuur die overigens in paniek raakt bij het zien van spiegels. Wat een fascinerend romanelement! Ten slotte raakt een botanicus bezeten door zijn vleesetende reuzenvliegenvangers uit de tropen, wat meteen ook een link vormt met de titel van het boekje. De'Vleesetende verhalen' zijn echter ook'menseneters' in die zin dat ze de lezer helemaal opslokken en niet meer loslaten tot deze het boek uitheeft. In afwachting van een omvangrijkere selectie uit Quiriny's boek, is deze negende Belgica verplicht leesvoer voor liefhebbers van surrealisme in literatuur.Het werk van de Franstalige Belg BERNARD QUIRINY (1978) mag in Frankrijk dan voor veel reuring zorgen, in Nederland kenden we hem nog niet. Daarkomt nu verandering in: bij uitgeverij Voetnoot verschenen vier verhalen van zijn hand, gekozen en mooi vertaald door Hilde Keteleer, onder de titel'Vleesetende verhalen' (een selectie uit Quiriny's tweede verhalenbundel'Contes carnivores'). Een titel die tot de verbeelding spreekt. En aan verbeeldingskracht heeft Quiriny geen gebrek. In deze bundel beoefent hij met verve het genre van het fantastische verhaal, in de voetsporen van Borges, Poe, en, om in zijn eigen taalgebied te blijven, Guy de Maupassant. Quiriny maakt bijvoorbeeld gebruik van de raamvertelling: een beproefde 19de-eeuwse methode om een verhaal waarachtiger te laten lijken.'Bloedsinaasappel' is zo'n verhaal in een verhaal. Een macabere geschiedenis waarin een prachtige dame in plaats van huid een dikke sinaasappelschil heeft. Haar minnaar pelt haar af, een sensuele aangelegenheid. De ochtend erna verkeert de vrouw echter in staat van ontbinding, ze kan haar minnaar nog net vragen om haar leeg te drinken. Hij gebruikt er een rietje voor. Vernuftiger is het verhaal over een spraakverwarring onder de Yapoe-indianen. Een taalwetenschapper doet in'Imbrogliopolis' verslag van zijn onderzoek:'De Yapoegemeenschap is gebaseerd op misverstanden en de Yapoes doen onder alle omstandigheden hun best om er zoveel mogelijk te creëren.' Hun taal is voor een buitenstaander even onbegrijpelijk als voor henzelf. Quiriny lijkt hier de draak te steken met taalwetenschappers die afreizen naar het Amazonegebied om indianentalen te bestuderen. Maar het is een vriendelijke parodie. Een pleidooi voor meer raadselachtigheid in onze onttoverde wereld. Dat is deze Belg wel toevertrouwd.
nl
en
