[Flaptekst]: Het wereldberoemde verhaal van Conan: De Toren van de Olifant. Deze toren zou niet te beroven zijn, maar daar denkt Conan toch echt anders over.[ReviewQuote]: In het eerste deel van de huidige Conan-trilogie had de Cimmeriër het nog moeilijk om te aarden in een stad waarvan de inwoners hem bedriegen. Dan begaf hij zich zelf op het dievenpad en keerde voor hem het tij. In De Toren van de Olifant plaatst hij bedriegster Jiara voor een dilemma. Ze kan ofwel het vertrouwen van Conan winnen ofwel met zijn buit aan de haal gaan en het gevaar lopen om in de vlucht alsnog te worden opgespoord en gedood. Ondertussen heeft de woeste barbaar geleerd hoe hij zakkenrollers en ander gespuis kan doorgronden. Maar het rapalje in de straten van de Stad der Dieven vormt lang niet de enige bedreiging. De honden van Marduk, die met het gelijknamige Storm-album gemeen hebben dat de wezens halfmenselijk zijn, komen op voor de eer van hun god en maaien tegenstanders neer. Er is ook nog een wormachtig reuzemonster die mensen levend opvreet. Het monster lijkt op de ondergrondse wormen uit de horrorfilm Tremors. En tot slot treffen Jianna en Conans geliefde Tinanna elkaar. Vooraleer de jaloezie van Tinanna ontaardt in een bitch fight wordt ze uitgeschakeld. Achterhaal zelf maar door wie... of door wat. Als vanouds serveren Romano Molenaar en Jorg de Vos je in een extra katern op een making of van de cover. Sinds de uitgever de officiële toelating kreeg om blote borsten te tonen, wordt daar dankbaar gebruik van gemaakt. Ons niet gelaten! Het zijn die extra's en exclusieve aanpassingen die van de uitgaven van Dark Dragon Books een troef maken. En dan hebben we het dus niet alleen over die borsten.
nl
en
